Στην υπόθεση αυτή, το Συμβούλιο της Επικρατείας εξετάζει αίτηση ακύρωσης κατά της κοινής υπουργικής απόφασης Γ.Π. οικ. 22609/19.4.2022, η οποία περιορίζει την εξ αποστάσεως πώληση φαρμάκων μέσω διαδικτύου, επιτρέποντας τη διάθεση μόνο της υποκατηγορίας των γενικής διάθεσης φαρμάκων (ΓΕ.ΔΙ.ΦΑ.) και όχι όλων των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ.). Η αιτούσα εταιρεία φαρμακείου προσβάλλει την απόφαση, υποστηρίζοντας ότι αυτή αντιβαίνει στο Σύνταγμα, τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την οδηγία 2001/83/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2011/62/ΕΕ.
Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η οδηγία 2001/83/ΕΚ στο άρθρο 85γ, παράγραφος 1, ορίζει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να επιτρέπουν την εξ αποστάσεως πώληση φαρμάκων για τα οποία δεν απαιτείται ιατρική συνταγή, ενώ η παράγραφος 2 επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν περιορισμούς για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Η αιτούσα υποστηρίζει ότι η απόφαση αυτή εισάγει περιορισμούς που δεν είναι σύμφωνοι με την οδηγία, αφού αποκλείει τα περισσότερα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. από την εξ αποστάσεως πώληση, κάτι που, σύμφωνα με την αιτούσα, δεν δικαιολογείται από λόγους δημόσιας υγείας.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, αναγνωρίζοντας την έλλειψη ad hoc νομολογίας από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) επί του συγκεκριμένου ζητήματος, αποφασίζει την αναβολή της έκδοσης οριστικής απόφασης και την υποβολή προδικαστικών ερωτημάτων στο ΔΕΕ. Τα ερωτήματα επικεντρώνονται στο αν η οδηγία 2001/83/ΕΚ επιτρέπει την επιβολή περιορισμών από τα κράτη μέλη που απαγορεύουν την πώληση ορισμένων ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. μέσω του διαδικτύου, και εάν οι λόγοι που επικαλείται το Ελληνικό Δημόσιο (όπως η πολυφαρμακία και η διακίνηση πλαστών φαρμάκων) μπορούν να δικαιολογήσουν τέτοιους περιορισμούς.
Το ΣτΕ ζητά από το ΔΕΕ να διευκρινίσει εάν η απαγόρευση της πώλησης ορισμένων ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. μέσω του διαδικτύου είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό δίκαιο και, εάν ναι, κατά πόσο οι περιορισμοί αυτοί πρέπει να ελέγχονται από τον εθνικό δικαστή με βάση την αρχή της αναλογικότητας.