Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αίτηση πολιτογράφησης του αιτούντος, αλβανικής καταγωγής, απορρίφθηκε λόγω μη συνδρομής των απαιτούμενων εισοδηματικών κριτηρίων για τα έτη 2018, 2019 και 2020.
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 29845/16.4.2021 απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, η πολιτογράφηση απαιτεί συγκεκριμένο ελάχιστο ετήσιο εισόδημα. Για τον αιτούντα, ο οποίος έχει πιστοποιηθεί με αναπηρία 67%, το εισόδημα του 2018, 2019 και 2020 δεν πληρούσε το απαιτούμενο ύψος, ενώ το εισόδημα του 2016 και 2017 το υπερέβαινε. Η υπ’ αριθμ. 81/2022 εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα Ιθαγένειας, που προέβλεπε τη δυνατότητα προσμέτρησης προνοιακών επιδομάτων για ανάπηρους με ποσοστό άνω του 67%, εκφεύγει των ορίων της ερμηνευτικής εγκυκλίου, θέτοντας αυτοτελή κανόνα δικαίου περί μειωμένου εισοδήματος, χωρίς να περιλαμβάνεται τέτοια διάκριση στην προαναφερόμενη απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών.
Η πλειοψηφούσα άποψη του Δικαστηρίου θεωρεί ότι η απαίτηση ίδιου εισοδήματος για υγιείς και ανάπηρους αλλοδαπούς συνιστά έμμεση διάκριση. Αυτό παραβιάζει την αρχή της αξίας του ανθρώπου και την αρχή της αναλογικότητας (άρθρα 2 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος). Η απαίτηση για τους ανάπηρους να αποδεικνύουν το ίδιο εισόδημα με τους υγιείς εργαζόμενους οδηγεί σε αποκλεισμό τους λόγω φυσικής αδυναμίας. Επομένως, η προσβαλλόμενη απόφαση που απέρριψε την αίτηση πολιτογράφησης του αιτούντος είναι επίσης μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί.
Κατά τη μειοψηφούσα άποψη η απαίτηση ίδιου εισοδήματος για όλους τους αλλοδαπούς είναι συνταγματικά νόμιμη, καθώς λαμβάνεται υπόψη το συνολικό τακτικό εισόδημα από διάφορες πηγές και όχι μόνο από μισθωτή εργασία ή σύνταξη.