Προκειμένου να κριθεί, αν συντρέχει μεταβίβαση επιχείρησης ή εγκατάστασης από τη σκοπιά του εργατικού δικαίου, ώστε να εφαρμοσθούν οι προστατευτικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας (ΠΔ 178/2002), αξιολογείται μια σειρά ενδείξεων από τη συνολική εκτίμηση των οποίων εξαρτάται τελικά η κρίση αν πρόκειται για μεταβίβαση μιας οικονομικής οντότητας, η οποία διατηρεί την ταυτότητά της και μετά τη μεταβίβαση, ή απλώς για μεταβίβαση μεμονωμένων ή και αθροίσματος περιουσιακών στοιχείων χωρίς τον μεταξύ τους αναγκαίο δεσμό από άποψη λειτουργίας και επιδιωκόμενου σκοπού. Ακόμη όμως και αν συντρέχει μεταβίβαση επιχείρησης ή εγκατάστασης κατά την έννοια των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας, οι προστατευτικές για τους εργαζομένους διατάξεις και συγκεκριμένα αυτές που προβλέπουν την αυτοδίκαιη μεταβίβαση των εργασιακών σχέσεων με αμετάβλητο το περιεχόμενό τους (άρθρο 4 ΠΔ 178/2002), δεν εφαρμόζονται, εάν η μεταβίβαση λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της ειδικής διαχείρισης του Ν 4307/2014. Η ειδική διαχείριση του Ν 4307/2014 εμπίπτει στην εξαίρεση των διαδικασιών αφερεγγυότητας του εργοδότη από την εφαρμογή του ΠΔ 178/2002, διότι πρόκειται για μορφή ρευστοποίησης της περιουσίας του οφειλέτη υπό την εποπτεία του δικαστηρίου με σκοπό την ικανοποίηση των πιστωτών. Επειδή η θέση της επιχείρησης σε ειδική διαχείριση κατατείνει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σε διακοπή της δραστηριότητας της επιχείρησης (κατόπιν δικαστικής απόφασης), τηρείται μεν στη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων το στάδιο των διαβουλεύσεων, αλλά όχι και το στάδιο της παρέμβασης της Διοίκησης. Ο πλειοδότης στη διαδικασία της ειδικής διαχείρισης δεν ευθύνεται για τις ήδη υφιστάμενες υποχρεώσεις από συμβάσεις εργασίας.