Η εισηγήτρια παρουσιάζει τις θέσεις της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος -και προσωπικές της- όσον αφορά το νέο νομοσχέδιο για τη γονική μέριμνα μετά τη λύση του γάμου και του συμφώνου συμβίωσης. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο συμφέρον του παιδιού, τη γονεϊκή αποξένωση, την εκτίμηση από το δικαστήριο της γνώμης του παιδιού, τις διεθνείς έρευνες και μελέτες. Υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατή η υποχρεωτική θέσπιση συνεπιμέλειας, ισόχρονης ή τουλάχιστον κατά το 1/3. Ούτε είναι βοηθητική για την ψυχική υγεία των παιδιών η οριζόντια υποχρεωτική θέσπιση συνεπιμέλειας σε όλες τις περιπτώσεις. Κάθε φορά πρέπει να εξετάζεται ποιο είναι το συμφέρον του συγκεκριμένου παιδιού. Τέλος προτείνονται: α) η διαμεσολάβηση από ειδικούς ψυχικής υγείας, β) η συμβουλευτική γονέων, γ) η θεσμοθέτηση του Οικογενειακού Δικαστηρίου για την επίλυση των διαφορών των γονέων, επικουρούμενου από σώμα εξειδικευμένων ψυχιάτρων παιδιού και εφήβου, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, δ) η όσο το δυνατόν ταχύτερη διεκπεραίωση των οικογενειακών υποθέσεων στα δικαστήρια και ε) η άμεση και αποτελεσματική διερεύνηση των περιπτώσεων βίαιης και κακοποιητικής συμπεριφοράς, ώστε να αποκλείεται αμέσως η επικοινωνία του παιδιού με τον κακοποιητή γονέα.