Κατηγορίες Περιεχομένου

Στο άρθρο 27 του Κ.Φ.Δ., καθώς και στο άρθρο 28 του Κ.Φ.Ε. προβλέπεται, προς το σκοπό πάταξης της φοροδιαφυγής, η δυνατότητα έμμεσης απόδειξης ύπαρξης μη δηλωθέντος φορολογητέου εισοδήματος και αντίστοιχης φορολογικής παράβασης, δυνατότητα που δεν αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας. Η Φορολογική δε Αρχή δύναται να προσδιορίσει με στοιχεία έμμεσης απόδειξης το φορολογητέο εισόδημα επιχείρησης, μεταξύ άλλων, στην περίπτωση της αδυναμίας διενέργειας ελεγκτικών επαληθεύσεων λόγω μη τήρησης βιβλίων και στοιχείων, κατ΄ άρθρο 28 παρ. 1 περ. α΄ του Κ.Φ.Ε., όπως και στην εφαρμοστέα, εν προκειμένω, περίπτωση που η επιχείρηση δεν τηρεί τα φορολογικά στοιχεία σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Φ.Δ., όπως ορίζεται στο άρθρο 28 παρ. 1 περ. β΄ του Κ.Φ.Ε., χωρίς να τίθεται στην περίπτωση αυτή και κάποια άλλη επιπρόσθετη προϋπόθεση και δη η ουσιώδης επιρροή των διαπιστωθεισών παραβάσεων στα οικονομικά μεγέθη της επιχείρησης ή η αδυναμία διενέργειας ελεγκτικών επαληθεύσεων, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνει η προσφεύγουσα. Εν προκειμένω, άλλωστε, οι ελεγκτές ορθώς και νομίμως επέλεξαν το άλευρο ως την προσφορότερη για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, κατά την εφαρμογή της πλέον ενδεδειγμένης για τη συγκεκριμένη περίπτωση έμμεσης τεχνικής ελέγχου της σχέσης της τιμής πώλησης προς το συνολικό όγκο κύκλου εργασιών, πρώτη ύλη, διότι το άλευρο συνιστά το βασικό συστατικό για την παρασκευή όλων των ειδών πίτσας, σε αντίθεση με το τυρί Gouda, που δεν χρησιμοποιείται σε όλα τα είδη πίτσας, ενδεικτικά αναφερομένης της νηστίσιμης πίτσας που καταγράφεται στον προσκομισθέντα τιμοκατάλογο της επιχείρησης της προσφεύγουσας, απορριπτομένου του αντίθετου ισχυρισμού της ως αβασίμου. Περαιτέρω, οι τεχνικές ελέγχου της παρ. 1 του άρθρου 27 του Κ.Φ.Δ., με τις οποίες θεσπίζεται εναλλακτική βάση υπολογισμού της φορολογητέας ύλης μέσω ανάλυσης της οικονομικής κατάστασης του φορολογουμένου, με χρήση πληροφοριών από διάφορες πηγές, είναι διεθνώς αναγνωρισμένες, ερείδονται σε γενικά παραδεκτές αρχές και τεχνικές της ελεγκτικής, ήτοι του κλάδου της λογιστικής επιστήμης που ασχολείται με την επαλήθευση και εξακρίβωση της αξιοπιστίας και της σημαντικότητας των λογιστικών πληροφοριών και τη διατύπωση αρχών και κανόνων που αφορούν τη διεξαγωγή οικονομικών ελέγχων, και έχουν γίνει αντικείμενο ανάλυσης και από τον Ο.Ο.Σ.Α.. Επομένως, ενόψει του οι τεχνικές αυτές έχουν σαφές προκαθορισμένο περιεχόμενο, η 1008/20.01.2020 απόφαση του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε., που αφορά και στην έμμεση τεχνικής ελέγχου της σχέσης της τιμής πώλησης προς το συνολικό όγκο κύκλου εργασιών (περ. δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 27 του Κ.Φ.Δ.), που εφαρμόστηκε, εν προκειμένω, ευρίσκει νόμιμο έρεισμα στην εξουσιοδοτική διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 27 του Κ.Φ.Δ., που επιτρέπει την έκδοση κανονιστικών αποφάσεων για τη ρύθμιση διαδικαστικών και λεπτομερειακών ζητημάτων αναγκαίων για την εφαρμογή τους.

Δεδομένου του σκοπού της ατομικής ειδοποίησης που είναι η γνωστοποίηση του χρέους, ούτως ώστε να μπορέσει ο φερόμενος ως οφειλέτης να αμυνθεί αποτελεσματικά, δεν αρκεί για τον προσδιορισμό της προς είσπραξη φορολογικής οφειλής η αναφορά στο σώμα της ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του άρθρου 47 του ΚΦΔιαδ της «ταμειακής βεβαίωσης» ή του αριθμού Ταυτότητας Οφειλής, ούτε η αναφορά των ανωτέρω μπορεί να θεωρηθεί επαρκής παραπομπή στον οικείο εκτελεστό τίτλο, αλλά απαιτείται, για την πληρέστερη δικονομική προστασία του φερόμενου ως οφειλέτη, η αναγραφή στο σώμα της προβλεπόμενης από τις διατάξεις του ΚΦΔιαδ ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του εκτελεστού τίτλου, όπως αυτός καθορίζεται στο άρθρο 45 παρ. 2 του ΚΦΔιαδ, διαφορετικά αυτή είναι μη νόμιμη και ως εκ τούτου ακυρωτέα. Εν προκειμένω, ο ανακόπτων ζητά την ακύρωση της επίδικης ατομικής ειδοποίησης της Δ.Ο.Υ. Καστοριάς, ισχυριζόμενος ότι δεν περιέχει όλα τα απαραίτητα κατά νόμο στοιχεία, στερώντας του τη δυνατότητα ταυτοποίησης των οφειλών του και την αποτελεσματική δικαστική προστασία. Το Δικαστήριο κρίνει ότι η ατομική ειδοποίηση είναι μη νόμιμη και ακυρωτέα, καθώς δεν περιέχει αναφορά στον εκτελεστό τίτλο.

Η υπό κρίση υπόθεση αφορά την αίτηση επανυπολογισμού τόκων που καταβλήθηκαν μετά από δικαστική απόφαση που διέταξε την επιστροφή αχρεωστήτως παρακρατηθέντος φόρου. Ο προσφεύγων είχε ζητήσει τον επανυπολογισμό των τόκων με επιτόκιο 6% ετησίως για το διάστημα από την άσκηση της προσφυγής έως την τελεσιδικία της εκδοθείσας επ΄ αυτής δικαστικής απόφασης, ενώ οι τόκοι που του είχαν καταβληθεί είχαν υπολογισθεί με επιτόκιο 4,20% ετησίως για το διάστημα από την άσκηση της προσφυγής έως την εξόφληση του φόρου. Το Δικαστήριο κρίνει ότι η σιωπηρή απόρριψη αίτησης επανυπολογισμού τόκων από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. δεν συνιστά εκτελεστή πράξη προσβλητή με ενδικοφανή προσφυγή, καθώς η διοίκηση εμμένει στον προηγούμενο υπολογισμό τόκων που διενεργήθηκε με πράξη εκκαθάρισης του φόρου σε εκτέλεση οριστικής απόφασης διοικητικού δικαστηρίου. Ωστόσο, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι το ύψος του εφαρμοστέου επιτοκίου για τον υπολογισμό των τόκων δεν είχε καθοριστεί από τις προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις και έτσι η σιωπηρή απόρριψη συνιστά εκτελεστή πράξη προσβλητή με ενδικοφανή προσφυγή. Κατά συνέπεια, ακυρώνει την απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ε.Δ. κατά το μέρος που αφορά το ύψος του επιτοκίου και αναπέμπει την υπόθεση πίσω στον Προϊστάμενο της Δ.Ε.Δ. για να αποφανθεί μόνο για το ύψος του εφαρμοστέου επιτοκίου.